In het geniep
Hij zat in gedachten verzonken
blij verrast
op zijn geboorte was geklonken
zoals bij een boreling past.
Doch hoe was het haar vergaan
zij was zo teer, zo klein
de wonden die kwamen stiekem aan
zij had een jongen moeten zijn.
Daar had hij zijn zinnen op gezet
de geboorte ontnam hem alle pret.
Zelfs een kaartje viel in ongenade
men moest er maar naar raden.
Heimelijk gaf zij uiting aan haar vreugd
door in `t geheim te openbaren
de uitkomst van haar baren
zij wenste haar een onbezorgde jeugd.
Maar was het haar ook zo vergaan
de tijd die was verjaard
maar het kaartje had hij bewaard
hij was met haar begaan.
Ooit was hij met haar moeder bevriend
doch men was daar niet van gediend
"Twee geloven op één kussen,
daar sliep de duivel tussen"
De vriendschap werd ontbonden
nooit had hij een ander meer gevonden
en toen hij het kaartje kreeg,
verborg hij het en zweeg.
Nu na jaren eenzaamheid
en een leven hard en rauw
werd hij onverwacht verblijd
hij zag het kind maar nu als vrouw.
DdJ.