Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Elke dag mezelf wat rust gunnen
Elke dag mezelf wat rust gunnen
Dat zouden ik eens moeten kunnen
Er een uurtje tussen uit wippen
De stressdraad eventjes doorknippen
Het zijn de mooiste ogenblikken
Die men alleen maar kan mee pikken
Los van alle vreugde of kommer
Eens uit het zonlicht in het lommer
Mijn ziel en mijn hart eens zelf runnen
Met het onkruid wat uit te dunnen
Die mij bleef kleven op de lippen
Totdat ik die stilte mocht nippen
Een rust die mij wel kon opschikken
Na al dat verdort klagend knikken
Lopend almaar krommer en krommer
Als werd ik hoe ouder hoe dommer
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
fortuna
:
Woensdag, augustus 06, 2008 12:29
Succes ermee!
Liefs
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
06 augustus 2008
Thema's:
[Filosofie]
[Leven]
[Verlangens]