Lieve Sarah, mijn kleine draaikont,
Tuimelend en draaiend maak je mn buikje zo mooi rond.
Geen idee van wat er omgaat in het echte leven,
En als het aan mij ligt, duurt dat ook nog wel even.

Toen ik erachter kwam dat je er eenmaal zat,
Geloofde ik het niet helemaal, mijn buik was nog zo plat.
Mijn mooie buik, hetgene waar ik altijd zo mee pronkte,
Was jou huisje geworden, waarin je naar het leven schopte en bonkte.

Het accepteren van jou, dat heeft even geduurd.
Het heeft me op een andere manier door het leven heen gestuurd.
Ineens nadenken bij alles wat ik doe en beslis,
Das best wel wennen voor mij, al die vrijheid die ik nu zo mis.

Het werken wat ik altijd zo fijn vond om te doen, is nu erg zwaar.
En alle dingen die er in me om gaan, wisten de mensen die maar.
Geen thuis, geen zekerheid, en het vertrouwen in mannen is weg
M’n leven bestond deels wel uit geluk, maar meer uit pech.

Toch denk ik dat je het allemaal waard bent,
En dat je zometeen de enige bent die de echte Marscha kent.
Dat je degene bent die me zometeen echt gelukkig maakt
En die niet alleen mijn buitenkant maar ook mijn binnenkant raakt.

Je bent zo welkom in mijn onzekere leven,
Maar ik twijfel of ik JOU wel al het geluk kan geven.
Alles wat je nodig hebt, ik ga je alles proberen te bezorgen
Geen pech, geen pijn en al helemaal geen zorgen.

Lieve Sarah, je bent zo mooi
Voor jou kom ik wel uit m’n kooi.
Achter het muurtje vandaan waar ik me verstopt had
Waar ik veilig was en even de hele wereld vergat.

Je zit nog even warm in mijn lichaam
En dat geeft soms even een traan.
Je word erg zwaar en groot, maar dat geeft niet hoor
Met al die liefde die ik voor je spaar, kom ik er wel door.

En de laatste tijd als je zo druk bent, net zoals je mamma altijd is,
Dan voel ik alles wat je doet, al denk ik dat ik dat zometeen wel mis.
En de laatste tijd doe je me daar pijn mee, dan maak je het werken erg zwaar,
Dan heb ik pijn in m’n voeten, m’n kuiten, m’n hoofd en zelfs m’n haar.

Dan neem ik weer even wat van die paracetamol,
Anders word het zo’n zooitje daar in m’n bol.
En dan, voor even, kan ik er weer tegenaan
Maar dan ben ik na het werken blij dat er zachte bedden en banken bestaan!