jou ogen zeggen niets in hele het geheel
dromend al van jou zielig gegil
laat je mijn bloed verder stromen
maar kalm aan
en rustig
het is gewoon stof zo vluchtig als thinner
het mooie leven gaapt verder
in een doodlopend steegje
ergens in een stad
op een doordeweekse dag
was het over en sluiten
de realiteit is een hard gelach