Ik ga d’r voor.
wat kan eens mens zoal (ver)dragen,
Is wat ik mij af zat te vragen.
Draaide volop mee in de maatschappij,
Totdat dat niet meer op ging voor mij.
In mei vier jaar geleden alweer,
M’n lichaam wilde toen niet meer.
Ben hierdoor werk en levensgezel verloren,
Met beperkingen mag je er niet meer bijhoren.
Sloot mij af voor alles en iedereen.
Vond zelfs mijn eigen lijf gemeen.
Maar tijd heelt bijna alle wonden,
En heb mijn levensdoel weer hervonden.
Er is veel veranderd, dat is waar,
De omstandigheden dwongen mij er naar.
Die maken mij uiteindelijk blij,
Geen verplichtingen meer en heerlijk vrij.
Alle tijd voor wat ik wil en nog wel kan,
Zonder werk en zonder man.
Een harde leerschool moest ik door,
maar kan weer zeggen......ik ga d’r voor.