Soms heb je nood aan die ene persoon,
die ene persoon die je vertelt dat alles weer goed komt. Die persoon die je troost als je getroost moet worden,
en die met je praat als er gepraat moet worden.
Maar soms wordt er teveel verteld, getroost en gepraat. Soms gaat het even niet en wil je dat die ene persoon je gewoon met rust laat.
Je laat wenen, roepen en tieren voor kleine dingen.
Dingen die die ene persoon niet in de hand heeft en ook nooit in de hand zal hebben.
Dingen die er moeten zijn en moeten gebeuren.
Gebeuren … deze dingen moeten gebeuren en niemand kan daar ook maar iets aan veranderen.
Zelfs niet die ene persoon kan de dingen veranderen,
die ons leven maakt of breekt
… zelfs niet die ene persoon …