Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Hoe meer ik schrijf hoe minder ...
Hoe meer ik schrijf hoe minder ik lees
Maar ja ik schrijf niet als een chinees
Met letters als schilderijen groot
Omdat mijn Vlaanderen mij niets bood
Van rechts naar links moest ik verder gaan
Terwijl ik bommen hoorde inslaan
In mijn Noordzee wigwam aan de kust
Zonder toekomst zonder enig rust
En toch hoe meer men mij door verwees
Hoe meer ik begreep ik ben een wees
Slechts een kleine drenkeling in nood
Die zo fel zocht naar een moederschoot
Is dat nu mijn naoorlogs bestaan
Ben ik Belg of ben ik indiaan
Zeg het mij toch voordat ik echt rust
Alvorens Judas mij nog eens kust
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
Innerchild
Gepubliceerd op:
30 juni 2008
Thema's:
[Geloof]
[Teleurstelling]
[Verandering]