Ik gaf de touwtjes uit handenstond toe dat je mij naar je toe troken durfde zelfs mijn armen om je nek te klemmenmaar daar waar ik te dichtbij kom, duw je me wegmet een muur van harde woorden, over wie jij zou zijn- maar niet bent, bij mij -Als ik wegloop, speel jij nonchalantmet onzekere ogen die mij proberen te doorgronden,want je weet het zelf niet en dat verwijt je mijmijn stilte is voor jou een nietszeggend zwijgendat jij vertaalt als onzekerheid, ik ben ook bang- maar sterker dan dit, dan jou -
lommert: | Donderdag, juni 26, 2008 23:18 |
sterk schrijven...het eerste wat opkomt; afstand nemen...voegt niets toe....liefs van mij willem |
|
geheime liefde: | Donderdag, juni 26, 2008 22:38 |
I know meis, time wil tell he, moet je horen wie het zegt, ly kus | |
Nummer 127: | Donderdag, juni 26, 2008 22:33 |
jaja zwijgen is soms behoorlijk luid op plaatsen van complete stilte en meestal zijn die plekken in mijn eigen hoofd te horen in plaats van rondom een ander weet je soms is samen zijn meer alleen dan in eenzaamheid denken aan samenzijn Nr 127 |
|
Dirk Hermans: | Donderdag, juni 26, 2008 21:35 |
sterk verwoord | |
Auteur: Renate-td- | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 26 juni 2008 | ||
Thema's: |