De pijn was even weg...
Gister heb ik het naar mn zin gehad
voor het eerst weer, ik had het niet verwacht.
Ik had plezier mijn pijn was even verdwenen,
Ik dacht wel aan je, maar de pijn was gemeden.
Maar ook al was de pijn er even niet
toch was er in mijn hart dat stil verdriet.
Ddat verdriet wat ik heb om jou.
Dat verdriet omdat ik van je hou.
Maar we zijn nu goeie maten,
ik heb gezegd dat ik je los zou laten.
Ik heb je ook gezegd dat ik dat van binnen niet kan
En ik heb je uiteindelijk gevraagd wat wil je dan?
En jij zei dat je wou zijn goeie maten
en dat wil ik graag zo laten.
Ook al wil ik graag veel meer,
ik weet dat je zonder mij gelukkig bent, dat doet me zeer.
Ik gun gun jou jouw gelukkig natuurlijk wel
maar waarom niet met mij, als stel?
Waarom wil je niet meer gelukkig zijn met mij?
Als je het weer wil zeg het me dan snel want ik lij.
Zie je toch hoop ik dat het weer goed komt,
maar ik weet dat gebeurt niet vandaar deze wond.
Maar mijn pijn was gister even geweken
toch bleef jij in mn gedachten als een kille deken.
Schat, ik blijf je altijd missen,
Den jij nogwel es aan mij of ons? Daar kan ik enkel naar gissen.
lieverd, als je besef dat je het alleen niet meer trek, ookal is het midden in de nacht.
Weet dan dat ik dag en nacht dus altijd op je wacht.
Lieverd, ik mis je!