Verwarde gevoelens...
Als ik je zie lopen voel ik me zo verward,
je kijkt me 1 moment lang aan en ik ben compleet verstard.
Het volgende moment word m'n gezicht rood,
want dan schieten de lekkere zoenen die je me hebt gegeven door het hoofd.
Je hebt gezegd dat je er niet aan toe was,maar je kijkt nog wel steeds en lacht,
wie was het die je op andere gedachten bracht?
Wie heeft ons geluk verstoord?
wie heeft het op z'n geweten,deze moord?
Een moord op onze gevoelens voor elkaar,
wie vond mij voor jou een gevaar?
Die ene dag samen heb je mij het gevoel gegeven dat je gevoelens voor mij oprecht waren,
daar heb ik me toch niet zo op kunnen verstaren?
Je hebt me vastgehouden zoals nog nooit iemand dat had gedaan,
maar je hebt me ook nog nooit als een ander zo in de kou laten staan.
Heb ik me zo in je vergist?
was er iets waar ik niets van wist?
Je kan me toch niet de ene dag in de waan laten dat je me echt leuk vindt,
en me de dag erop vertellen dat je je liever nog niet bindt?
Dat je had je me die ene dag moeten laten merken,
niet na het ouwehoeren van alle collega's over"ons",na die ene dag werken.
Mijn hart doet na 2maand nog even zeer,
en als ik je naar me zie kijken word het alleen maar meer.
Want als je wel aldoor naar me blijft kijken,
waarom laat je mij dan je liefde niet blijken?
Ik mis je K.J