Een meisje heeft sterk verdriet
niemand die het huilen kan horen of het ziet
Het zit verborgen,opgekropt
Haar gevoelens zijn achter een gordijn verstopt
Niemand kan bij haar komen
Men heeft een vertekend beeld
Opgebouwde muren kan je niet zomaar slopen
Het meisje lijkt steeds dieper te glijden
daarom gaan zich sommigen aan haar irriteren
of haar mijden
Pesterijen zijn aanwezig
die niet stoppen
ze zegt er niks van
ze ondergaat
ze gaat nog meer naar de knoppen
Haar lijden kennen ze niet
Het doet haar nog meer pijn
nog meer verdriet
Ergens in haar hart
is de deur op slot
Een reeks trauma's in haar leven
Haar kracht is weg
en lijkt het nu te begeven
Ze kan gewoon niet meer vechten
voor haar rechten
Er wordt partij getrokken voor de sterkste
het is makkelijk om de zwakste te verlaten
Dit is de cirkel van het onbegrip
het maakt me droevig en heel sip
Dit is het eiland
Alleen en verlaten
Het lot?
tegen muren praten
Geef me steun
Geef me troost
dan krijgt mijn zelfvertrouwen een boost
Zonder wederzijds vertrouwen
kan niemand zich ontvouwen
Laat ik er maar terug voor gaan
voor ik weer ga rouwen