Genietend zie ik de regen naar beneden vallen
kijkend door het raam zien ik mijn diepe wallen.
Tranen die achter in mijn ogen beginnen op tezetten,
verdriet van fouten ik probeer zo hard op teletten.
Maar lukken wil het maar niet rust kam ik niet vinden,
ik probeer me elke keer aan niemand tebinden.
Want die pijn die ik ervoor terug krijg wat moet ik ermee,
ik wil die mensen het liefs verzuipen in een diepe zwarte zee.
Ze verblinden me met al hun rare streken,
en ik zag het pas naar een aantal weken.
Geluk is niet wat ik hier kan vinden onder deze mensen,
ik wil mezelf zoveel beters kunnen wensen.
Ik wil me niet meer aan iemand vast klammen,
problemen volgen en daarna komen de vlammen.
De tranen beginnen nu langzaam terollen en zoeken een weg,
ik kan mezelf niet terug vinden niks helpt wat ik ook tegen mezelf zeg.
Zo goed probeer ik uit tekijken naar verkeerde misstappen,
en dan gebeurt het toch en kan ik weer alle ellende op knappen.
Genietent zie ik de regen van achter mijn tralies naar beneden vallen,
de ellende van velen jaren zit diep verscholen onder mijn wallen.