Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Bloemen en planten die zwijgen stil
Bloemen en planten die zwijgen stil
Maar dan nog doen wij mensen ze pijn
Al is het meestal maar uit een gril
Of zo op een dag als Valentijn
Geen wonder dat wij ze niet verstaan
Wij spreken ook maar een eigen taal
Waarbij we met ons zelf zijn begaan
Opgeslorpt in ons levens verhaal
We doen het natuurlijk uit bestwil
En toch levert het zoveel chagrijn
Bij dit zonder woorden zonder gil
Van dit sprakeloos levensfestijn
Woorden maken toch niet het verschil
Afgeknipt of verplant groot of klein
Eens verdort lijkt het wel kikkerdril
Voor ons welbespraakt menselijk brein
Reacties op dit gedicht
Vermeersch Jean-Paul vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Vermeersch Jean-Paul
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
31 mei 2008
Thema's:
[Natuur]
[Medeleven]
[Relatie]