Verdiende rust
Duizenden zaten op mijn schoot
De regen doet mij rotten
De zon droogt me
Mijn voeten afwisselend
Droog en nat
Ik zag de bloemknoppen ontluiken
Herfstbladeren kleurden me
Een koud wit tapijt dekt me toe
Een sneeuwman kijkt op me neer
Ik was getuige van innige liefde
Tranen vloeiden langs me heen
Jubelende vreugde van geslaagden op school
Spelende kinderen doen mij herleven
Honden vlijen zich tegen me aan
Hun baasjes zitten geduldig te wachten
Verdwaalde katten scherpen hun nagels
In mijn oude botten
In de schaduw van een plataan
Sta ik soms eenzaam
Want geen mens spreekt me aan
Maar vindt het vanzelfsprekend
Dat ik altijd ter beschikking sta
Nu ben ik moe
Ik ben aan vervanging toe
Mijn oude knoken kraken
Ik ben klaar voor de recyclage
De nieuwe bank is in aantocht
honingbijtje: | Zaterdag, mei 31, 2008 09:49 |
het leest als een oude bank in het park die vervangen gaat worden maar ook als een eenzaam mens dat diepe verlangens heeft. bijzonder en rakend is het zeker. liefs |
|
red one: | Zaterdag, mei 31, 2008 09:42 |
Ergens raakt me dit heel diep, graag gelezen. Liefs |
|
Auteur: JeVri | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 31 mei 2008 | ||
Thema's: |