Daar zit je dan
met tranen in je ogen
je arm om mijn middel
en je hoofd op mijn schouder
En ik zit hier
te trillen van woede
tranen om wat je deed
en bang om weer bij je te zijn
Met snikkende stem zeg je
dat de leugens grootspraak waren
dat je me zo ontzettend mist
en me nooit los kan laten
En ik staar voor me uit
luisterend naar jou woorden
die ik probeer te geloven
maar waar ik de kracht niet meer voor heb
Je draait me om en kijkt me aan
terwijl ik je ogen probeer te negeren
Vraag je me het onmogelijke
"Krijg ik nog een kans"
En ik kijk je aan
veeg de tranen van je gezicht
en met een brok in me keel antwoord ik
"Nee"