zo als de zee speelt met een bal zo wiegt ook mijn ziel gedragen op golven van emoties zwaar drukkend op belaste schouders
gedachten scheren als komeeten door mijn hoofd ook al mist de ruimte van het universum ik zoek de rust aan de waterkant wetend dat het niet te stoppen is
dan kiert de verlossing in spiegeldeuren die breken de kern is geraakt weerlicht en donder diep in mij
dan de stilte en vrij.... los van het onweer in mijn kop