Wandelend op de heuvel
kijk ik omhoog naar de lucht
en daarboven tussen de witte wolken
zie ik een mij bekend gezicht
er ontsnapt mij een diepe zucht
van opluchting en geluk
hij is er nog steeds
niet hier...maar daar boven in de wolken
zie ik mijn vader
die nog steeds over mij waakt...
omdat ik hem zie...zijn... voor mij zo geliefde gezicht
schrijf ik voor hem nu dit gedicht:
Pap U weet dat ik van U houdt
U gezicht is mij zo vertrouwd
U bereikte de mooie leeftijd van 89 jaar
voor mij had U honderd mogen worden echt waar!
Dat ik U bijna iedere dag nog mag zien
van jong tot oud bovendien...
ver weg en toch zo dichtbij
dit maakt mijn dag goed en inwendig heel blij
daarboven op de heuvel ...
voel ik mij als een vogel zo vrij
en daar is mijn vader heel dicht bij mij.