Uitgekleed is het leven
een wandelstok in een hand
waar op de knop
een jas van jaren ligt
Velen rafels en gaten
bezat zij
waaraan iedere knoop
een herinnering kleefde
Vaak droegen we haar
net als het leven
dat naakt voor ons lag
en zelden onze taal vergat
Free@Bird: | Vrijdag, mei 09, 2008 18:46 |
Prachtig! liefs, kerima |
|
sunset: | Vrijdag, mei 09, 2008 18:21 |
Prachtige beelden gebruik je. Warme groet, sunset |
|
arie: | Vrijdag, mei 09, 2008 11:50 |
Deze waarheid kan ik ''in stilte'' bevestigen groet, arie |
|
honingbijtje: | Vrijdag, mei 09, 2008 07:41 |
en wat zijn we verknocht aan die jas:) hij laat ons zien waar we nu zijn. liefs honingbijtje |
|
switi lobi: | Vrijdag, mei 09, 2008 00:37 |
We zijn allemaal zo begonnen; naakt en onbesmukt. Een prachtgedicht! Liefs, switi lobi |
|
red one: | Vrijdag, mei 09, 2008 00:22 |
prachtig weer Wijnand, ik had mn gedicht net weer weggehaald toen jij een reactie gaf geloof ik :) hij staat erweer wilde een blanco achtergrond.. :) Groetjes |
|
rovago: | Vrijdag, mei 09, 2008 00:20 |
Prachtige beeldspraak. Groetjes? Roger |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 mei 2008 | ||
Thema's: |