Er was een tijd
dat ik me steeds weer afvroeg
of ik de liefde wel verdiende.
Of ik het wel waard was
dat iemand om me gaf.
Het antwoord bleek
helaas steeds vaag te zijn
en de twijfel werd elke keer
versterkt.
Want telkens er iemand was
die beloofde
- of liever: beweerde -
voor me te zorgen,
bleken die 'goede zorgen'
helemaal niet zo goed te zijn.
En de 'goede bedoelingen' nog minder;
die waren er enkel
voor eigen voordeel.
Misschien heeft het me sterker gemaakt.
Wie weet.
Maar ik heb er in elk geval wel uit geleerd.
De naïviteit heb ik verloren,
voorzichtigheid kwam ervoor in de plaats.
Helaas brengt voorzichtigheid
vaak wantrouwen met zich mee.
En dan begint het leren opnieuw,
het zoeken naar de middenweg.
Maar doorheen alles
heb ik mezelf wel gevonden
en leren accepteren.
Wat het zoeken net iets makkelijker maakt.
En het is waar wat ze zeggen;
dat je eerst van jezelf
moet leren houden
en dat je vaak pas iemand vindt
als je even gestopt bent met zoeken.