raderen gaat tegenkloks
zong een lied
van lang geleden
toen gebeden nog
ten hemel stegen
en klokken boeren
riepen van het land
zij onder bomen rustten
met eten uit de mand
zij gaarden
uit gods hand wat
de seizoenen gaven
spaarden in gezinsverband
ik minnestreel
dat leven in mijn lied
het raderen gaat tegenkloks
in opgefokt en doet zo zeer
ik neurie slechts de
melodie de batterij is op
en digitaal herkent mijn woord
als onze taal niet meer
wil melker
05/05/2008
Quicksilver: | Maandag, mei 05, 2008 12:38 |
Dit gedicht minstreel ik lief! Wondermooi geschreven lieve Wil! Lieve groet van mij..knuff Fijne dag..Dicky |
|
sunset: | Maandag, mei 05, 2008 11:01 |
Dit is schitterend weer. En er zitten een paar ''chapeau''beelden in. Warme vriendschappelijke groet, sunset |
|
honingbijtje: | Maandag, mei 05, 2008 07:58 |
hm, ik vind het een beetje pessimistisch, het leven leef je nu en in dat nu ben je zelf de batterij die zich oplaat in het lied en het gebed(dat nog steeds de hemel wel bereikt) een fijne dag voor jou. liefs honingbijtje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2008 | ||
Thema's: |