Heb het gevoel dat ik niet veilig ben
Alsof ik mijzelf niet meer herken
Weken achtereen zit ik wat binnen
Te broeden op schema's en zinnen
Zo mooi had alles moeten zijn
Wat enkel rest nu, is de rijm
Bang dat ik gek word, als mijn moeder
Dat ik ineens naar binnen klap
Dat ik nooit meer naar buiten stap
Want zij noemen mij allen een loeder
Een achterbakse, gemene feeks
Ik ben een nummer, uit een reeks
Waar geen essentie aan verbonden is
Wat wegteert op ondraaglijk gemis
Ik voel mij als een schoolreis lijst
Waarbij ze in de bus je naam controleren
En terwijl iedereen weer naar huis terug reist
Zit ik het slot van een klein vertrek
Als een maniak, als een eenzame gek
Tevergeefs en zonder doel te bezweren