Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Blaarkop
De blaren staan in mijn mond
ze trekken als dwarse tanden
en schurende laatste kiezen
die zonder verstand slijten.
Mijn hoofd is door kaalslag
in een vette punt geƫindigd.
Rechtstreeks zweet voedt
mijn nek met halszaken.
Mijn ogen staan daas
en lijdzaam toe te kijken
hoe haar eindeloze benen
mijn adem beetnemen.
Borst groeit vol trots
de ribbenkast mag open
terwijl de longen piepen
als slecht geoliede laden.
De elementen zijn ruw
en vreten zich naar binnen.
Of er nog hoop op leven was
zal aan het eind pas blijken.
Samenvattend:
Het is moedig te blijven roken
in een zuivere maatschappij
die heel gezond en fruitig
naar de ondergang spoedt.
Reacties op dit gedicht
Anton van Amerongen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Over dit gedicht
Auteur:
Anton van Amerongen
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
22 april 2008
Thema's:
[Ironie]