Scheiden van gevoelens...
Er zijn mensen die kunnen hun gevoelens negeren,
en zullen zich dan ook nooit bezeren..
Zij zullen dus nooit hartzeer of liefdesverdriet meemaken,
ze zorgen gewoon dat ze daar niet in verzeilt raken...
En heb het één keer gevoeld,iets wat je niet te vaak moet overkomen,
want het haalt het niet bij je ergste en engste dromen.
Zoveel pijn en verdriet je dan kan voelen,
niet kunnen slapen,alleen maar liggen te woelen.
Zwelgen in zelfmedelijden,
een huilbui kun je niet vermijden...
Bij het minste of geringste barst je in huilen uit...
en die ander...die intresseert het geen fluit.
Die is al lang weer op zoek naar de volgende meid,
en maakt zich om jou echt niet meer druk,hoe jij lijd.
Zal hem een worst zijn...
hij voelt immers geen pijn.
De enige die je ermee hebt ben je zelf,jij ligt in je bed te huilen,
en hij weet niet hoe gauw hij je voor een andere meid moet ruilen.
"Hee...life goes on",denkt hij...
voor je het weet is je leventje voorbij!!!
Wat zou het makkelijk zijn,lief hebben zonder diegene in je hart te sluiten,
kan het vaak ook wel,maar niet bij hem,zonder op die onoverkomelijke drempel te stuiten!
Namelijk LIEFDE,kan niet aan je denken zonder te blozen...of het erg warm te krijgen,
heb alleen wanneer ik aan jou denk dat ik naar de wolken kan stijgen!
Jij die mijn hart sneller laat slaan....
maar ook JIJ die MIJ niet ziet staan!
Want jij kan liefde en gevoelens scheiden...
jij kan lief hebben zonder erna te moeten lijden!
Maar IK kan het niet....
en al doet het me keer op keer verdriet.
Je uit mijn leven denken...doet nog meer zeer,
moet er niet aan denken,wanneer je zou zeggen;"Er komt geen volgende keer..."
Ik zou werkelijk door de grond gaan,
laat mij maar lekker leven in deze waan.
Ook al zegt mijn verstand iets anders dan mijn hart,
en raak ik door ieder woord wat over jouw lippen komt,totaal verwart.
Maar jou zien zonder er iets bij te voelen?Dat is iets wat niet kan...
ik weet gewoon...nergens is er nog zo'n man...
Die mij kan laten trillen op mijn benen,
en me week kan maken van me lippen tot aan mijn tenen...
Dat is een ander nog nooit gelukt..maar jou wel,
en juist daarom vergeet ik je niet snel.
Je bent een man apart...
maar wel 1 naar mijn hart!
en zullen zich dan ook nooit bezeren..
Zij zullen dus nooit hartzeer of liefdesverdriet meemaken,
ze zorgen gewoon dat ze daar niet in verzeilt raken...
En heb het één keer gevoeld,iets wat je niet te vaak moet overkomen,
want het haalt het niet bij je ergste en engste dromen.
Zoveel pijn en verdriet je dan kan voelen,
niet kunnen slapen,alleen maar liggen te woelen.
Zwelgen in zelfmedelijden,
een huilbui kun je niet vermijden...
Bij het minste of geringste barst je in huilen uit...
en die ander...die intresseert het geen fluit.
Die is al lang weer op zoek naar de volgende meid,
en maakt zich om jou echt niet meer druk,hoe jij lijd.
Zal hem een worst zijn...
hij voelt immers geen pijn.
De enige die je ermee hebt ben je zelf,jij ligt in je bed te huilen,
en hij weet niet hoe gauw hij je voor een andere meid moet ruilen.
"Hee...life goes on",denkt hij...
voor je het weet is je leventje voorbij!!!
Wat zou het makkelijk zijn,lief hebben zonder diegene in je hart te sluiten,
kan het vaak ook wel,maar niet bij hem,zonder op die onoverkomelijke drempel te stuiten!
Namelijk LIEFDE,kan niet aan je denken zonder te blozen...of het erg warm te krijgen,
heb alleen wanneer ik aan jou denk dat ik naar de wolken kan stijgen!
Jij die mijn hart sneller laat slaan....
maar ook JIJ die MIJ niet ziet staan!
Want jij kan liefde en gevoelens scheiden...
jij kan lief hebben zonder erna te moeten lijden!
Maar IK kan het niet....
en al doet het me keer op keer verdriet.
Je uit mijn leven denken...doet nog meer zeer,
moet er niet aan denken,wanneer je zou zeggen;"Er komt geen volgende keer..."
Ik zou werkelijk door de grond gaan,
laat mij maar lekker leven in deze waan.
Ook al zegt mijn verstand iets anders dan mijn hart,
en raak ik door ieder woord wat over jouw lippen komt,totaal verwart.
Maar jou zien zonder er iets bij te voelen?Dat is iets wat niet kan...
ik weet gewoon...nergens is er nog zo'n man...
Die mij kan laten trillen op mijn benen,
en me week kan maken van me lippen tot aan mijn tenen...
Dat is een ander nog nooit gelukt..maar jou wel,
en juist daarom vergeet ik je niet snel.
Je bent een man apart...
maar wel 1 naar mijn hart!
TazDevil
13-04-2008
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: TazDevil | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2008 | ||
| Thema's: | ||