lejaeghere rudi: | Donderdag, maart 14, 2002 20:37 |
Heel gevoelig, maar ook een gevoel die soms ook bij me leeft. Zo graag alleen en dan toch weer het gemis. Graag gelezen, groetjes. Rudi. | |
car: | Donderdag, maart 14, 2002 18:57 |
Lieve Wil. een gedicht met een bijzondere lading. zo vaak trek ik me even terug... vind ik het genoeg.alle aandacht die ik krijg of geef. wil ik eerst mezelf weer vinden eenzaam... eenzaam is verdriet. maar alleen zijn kan soms gewoon even heerlijk zijn zolang je maar niet wegblijft,hervinden en dan weer vol frisse moed verder liefs car |
|
waterval: | Donderdag, maart 14, 2002 14:56 |
heel mooi gedicht.... we zijn allemaal wel eenzaam, iedereen met zijn leven..zijn behoeftes en verlangens,.... altijd zijn er dingen te wensen maar ook te accepteren...omdat het niet anders kan... maar een mens is niet gemaakt om alleen te zijn,... en af en toe heb je de anderen nodig, al is dat maar even... |
|
Frummel: | Donderdag, maart 14, 2002 14:51 |
Kom, pak die handen maar aan die je gerijkt worden, dan gaan we samen verder... | |
christina: | Donderdag, maart 14, 2002 13:15 |
Je maakt me stil Wil Liefs Christa |
|
Driegeetjes: | Donderdag, maart 14, 2002 12:59 |
Wil... Je weet me altijd weer te pakken met je gedichten! Ik waande mij weer ff op de uitgestrekte heide van de Yorkshire Moors... Inderdaad is het daar zo ontzettend rustig, dat je je alleen op de aarde waant. En dat is wat mij zo trekt aan de natuur... De eenzaamheid. Ff de Mensen ontvluchten. Maar daarna kom ik weer met vernieuwde frisse energie terug! Om na een tijdje..., helaas weer terug te verlangen naar diezelfde eenzaamheid... Dus jouw boodschap is hier luid en duidelijk overgek |
|
Nimf: | Donderdag, maart 14, 2002 12:18 |
Ik zou me soms ook wel zo af willen zonderen. eenzaam op de heide. ik vind de laatste twee stukjes erg mooi. laat je weer in de realiteit belanden. droevig gedichtje...wel mooi hoor! liefs Nimf | |
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2002 | ||
Thema's: |