Straks is het weer avond
en sta jij weer aan de deur
je komt de kinderen halen
en voor mij begint weer het gezeur
ten eerst kom je nooit op tijd
dan heb je opeens weer haast
en als ik dan eens iets vraag
is het nooit zo en zit ik er altijd naast
en als ik je aankijk denk ik vaak
was ik zoveel jaar bij deze man
is dit de man met wie ik ooit trouwde
dan snap ik niet dat iemand zo veranderen kan
de kinderen kijken me dan zo indringend aan
en vinden die weekenden waardeloos
ik zeg dan zachtjes stt zeg maar niks
want anders is hij alweer boos
als ik ze op zondag weer ga halen
dan staan ze al weer kant en klaar
en met een glimlach stappen ze in
en hoor ze fluisteren pff wat een ....zooi daar
want je kunt echt niet meer inhalen
wat ze al die jaren hebben gemist
en als ik contact niet telkens had aangespoort
was jij al uit hun geheugen gewist
dus ga ik nu maar naar boven
pak wat kleren en spullen in
straks uit school begint buikpijn etc te komen
want die van mij gaan echt met tegenzin