Ik zit hier hoog bij een raam
het is koud, vies en het regent
terwijl ik denk aan een mooi bestaan
en daar valt dan zacht een kleine traan
Mijn gedachtes zijn bij het verleden
maar als ik naar buiten kijk
zal ik moeten denken aan het heden
en kijk dan verdrietig naar beneden
Sommige mensen verwachten teveel
maar snappen totaal niet wat ik wil
het is iets wat niet valt uitteleggen
dus zal nooit iemand het beseffen
Soms vraag ik me af wat ik hier nog doe
me lichaam kan niet meer, ze is te moe
ik zou niet willen denken om mezelf te doden
want dat past echt niet bij mij portie broden
Er is zoveel dat ik al die jaren heb verpest
maar doe soms toch echt wel mijn best
probeer te hopen op het goeden
maar daarbij speelt een hoog vermoeden
Er zijn maar een paar mensen in het bijzonder
die ik dan soms ook erg bijwonder
ze betekenen zoveel voor mij
ze staan vast in mijn hart zo hard als een kei