Ik lachte oprecht zoals altijd
Zonder het masker van geheimen
Ik ging niet stil dood van de pijn
Ik lachte, zoals ik altijd lachte
Ik probeerde de pijn niet te verdoezelen
Ik was zoals ik was, en niet anders
Wilde me niet laten leiden door pijn
Of mijn leven erdoor laten beheersen
Wanneer ik nu lach, breekt het van binnen
Elke gemaakte lach lijkt er nu één teveel
Terwijl tranen zich van binnen schuilen
Verdwijnt mijn lach, zodra ik me omdraai