Kristel was blijkbaar al klaar wakker, want ze had haar prachtige rode haren, haar tanden, gezicht, haar hele lichaam gewoon, al goed verzorgd. Pas na een paar minuten viel het me op dat ze haar jas in haar handen hield. Verwijtend keek ze me aan; ‘Jochem, als je ooit op tijd op school wilt komen, dan moet je je nu toch wel gaan aankleden’. Geschrokken door wat ze zei, keek ik naar mijn kleding. Een mistroostige boxer en een bevuild shirt. Direct sloeg de relaxheid zich om in haast. ‘Ik kom er zo aan! Geef me een minuutje!’. Direct draaide ik me om en verdween in mijn kamer. Ik had maar een paar minuten nodig om te kleden, me te fatsoeneren en wat van ontbijt naar binnen te proppen. Kristel keek me hoofdschuddend aan, toen ik met een boterham in mijn mond de hal in kwam gelopen. Kristel had haar jas al aan gedaan en stond al met onze schooltassen klaar. Snel trok ik mijn jack aan en nam dankbaar mijn schooltas van haar over. Samen vertrokken we naar buiten en haalden we onze fietsen van het slot, die buiten tegen het hek stonden.
Het was een frisse dag. Mijn gezicht begroef ik in mijn jack en gaf zo nu en dan antwoord op de vragen van Kristel. Kennelijk had ze gemerkt dat ik die nacht laat was thuis gekomen. Haar ogen stonden vol woede, iets wat ik niet vaan haar gewend was. ‘Waar was je vannacht geweest? Je kwam ineens zonder iets te zeggen binnen, helemaal bevuild nog wel’. Als antwoord haalde ik mijn schouders op, maar dat was voor Kristel kennelijk niet genoeg. ‘Als huisgenoten van elkaar, hoor je tegen elkaar te vertellen waar je naar toe gaat, zodat de ander er rekening mee kan houden. Ik lag al lang te slapen. Ik dacht dat je een inbreker was. Voor dezelfde geld had ik de politie gebeld’. Ik liet Kristel maar praten. Haar woorden drongen niet echt tot me door. Ik was tot een uur of twee op het kerkhof gebleven, maar toen Eefje niet kwam, had ik het opgegeven in de veronderstelling dat zij niet kon ontsnappen aan het oog van haar huisgenoot tevens moeder. Eindelijk doemden de hoge gebouwen van de universiteit op. Ik begon sneller te trappen en met een snelheid reed ik het plein op. Kristel was even verrast door mijn ongewone actie en kwam me al snel achterna.
Direct gooide ik mijn fiets in de fietsenstalling en verdween naar binnen met Kristel in mijn kielzog. Ik moest even van haar af, ik moest even alleen zijn. Snel dook ik de jongenstoilet in en dankte dat Kristel niet naar binnen mocht. Zuchtend koos ik een toilet uit, deed de deur op slot en ging op de pot zitten om na te denken over de nacht en over Eefje.
Word vervolgd.
Auteur: Fantasy | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 maart 2008 | ||
Thema's: |