We zouden in het vervolg wat eerder praten,
niet de dingen op beloop laten,
anders gaat alles zich verweven
en krijgt alles een eigen leven.
Ik vroeg je van de week,vertel je me nog over je dip?
maar tot nu toe nog geen woord over je lip.
Ik zie het,ik voel het,er is weer iets,
maar als ik ernaar vraag dan is er niets.
Ik denk te weten,ik moet het weten,
immers je pijn heb je me verteld.
Maar waarom praat je niet,
deel toch je verdriet.
Ik wil naar je luisteren,
lieve woordjes fluisteren.
wij zijn samen een
maar voel me nu weer alleen.
Onze levens lopen weer niet paralel,
als je me het niet vertel.
Ben ik nu fout?
Deed ik iets verkeerd?
Nu is zwijgen zilver en spreken goud,
we hebben weer niets geleerd.
Je trekt je weer terug achter je muur,
dat heeft ons pas nog lelijk opgebroken,
laat het niet weer die ander zijn in je moeilijk uur,
waardoor je liefde is ontloken.
Laat het niet weer zo zijn,
dat zij de muur mag slopen.
Daartegen vechten kan ik niet,
tussen jullie bestaan
geen dagelijkse ongemakken ,
alleen plezier in het verschiet,
zo`n strijd kan niemand aan.