Toen we ons daar neder vleide
Jij zweeg en er was een roerloos staren
De zon verstreek met laatste stralen
En werd besprongen door een heuse vloed
Vuur barste los, hemelsluizen gingen open
Het spatte lila groen en azuren
En we vluchten na verlaten schuren
Dichter dan dicht tegen elkaar
Zagen we heldere schichten
donkere hemelen verlichten
Je bloosde in een ovatie van erupties
Wolken krulde met enorme kracht
Langzaam vatte ik vlam
Je keek naar de duistere krachten
Ik keek naar jou en lust begon te ontwaken
Ik was verrukt zag parels in je haren
Een engel zachtjes aangeraakt
Vergat de regen en de kou
En wachten
Je angstige blik hield mijn ogen gevangen
Je huiverde door kou en hemels vuur
Ik kuste de angst en kilte weg
Streelde je wangen
Met mijn koele handen
Gevangen in jou blik
Lieten we ons samen dalen
In de kilte van de schuur
Ik vormde een warm huis knus om je heen
Je diep adem nam de kilte weg
Je ogen boorde bij mij binnen
Langzaam doofde het hemels vuur
Nu branden het van binnen
Ik miste niets, en langzaam smolt ik in je armen
En wat dacht jij
Tastend in je ziel
Je liet me toe om samen het hemels vuur
Nog een keer te beleven
Lovely_ girl: | Vrijdag, maart 21, 2008 15:47 |
Kom maar op met die onweer, hagel en regen ... Komt wel goed als er iemand bij me is die het zo mooi kan omschrijve :) | |
Lovely_ girl: | Donderdag, maart 13, 2008 18:25 |
:) Weer zo''n mooie :) heel graag gelezen, en stiekem mee beleefd :) kus |
|
Auteur: Paul Willems (Quikkie) | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 maart 2008 | ||
Thema's: |