× Vanuit m’n tenen ×
Zoekend naar woorden,
die niet in mijn woordenboek bestaan
Die woorden die jou kunnen vertellen
dat ik weer een fout ben begaan
Het gevoel van flauwvallen,
draaierig en constanst moe
Nu wordt dat me allemaal even teveel
dat geef ik eerlijk toe
Want ik kan nog géen éen minuut
rustig op een stoel blijven
Zelfs dan komen er rillingen vanuit m’n tenen
en voel ik mezelf verstijven
Eenmaal verstijfd geworden,
begin ik weer te staren
En dat helaas nog steeds,
nog steeds na al die jaren
Jaren vol geluk
maar ook zeker met verdriet
Maar door dat blije masker,
is er niemand die dat ziet..
×Zo moe van dit gedoe..×