Als moedersgeen moeder meerkunnen zijndan schreit het kindwant moeders handvoelde zo veiligzo echt, zo fijn...Zij was de spilde as, waar allesom draaidenu is het kindde moeder voorde moederomdat het moederzijnin haar verdween,verwaaide...Ach, kon de moederwetendat haar kind zo leeddan verweet ze zichzelfdat ze de moederrolvergat, vergeet...Nu vragen moederogenkind, help meop deze smalle wegdie duister isen waar ik weetheg noch steg...Pak mijn handen leidt mij tothet eindezoals ik jou leiddetotdat je moeder werdover mij...Jannie, 10-3-2008n.a.v. gedicht Michris
honingbijtje: | Maandag, maart 10, 2008 22:58 |
Wat is dit prachtig Jannie, petje af. liefs honingbijtje |
|
red one: | Maandag, maart 10, 2008 10:40 |
stilte... ik hoop dit niet mee te maken met mn moeder hoe hulpbehoevend ze ook word, maar niemand die het weet. Liefs redje |
|
_Lieverdje_: | Maandag, maart 10, 2008 10:35 |
stilmakend dit liefs |
|
Windwhisper: | Maandag, maart 10, 2008 09:42 |
tranen in mijn ogen weet niet zoveel te zeggen kuzzzz voor beiden, weet zelf maar al te goed hoe het is lieve groet Cobie |
|
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 maart 2008 | ||
Thema's: |