Ik leef niet meer dan dat ik al deed,
weet niet meer dan ik al wist,
beslist niet meer dan ik ben vergeten,
en heden is het moment dat niet stopt.
Opgeklopt en aangedikt weeg ik waarheid,
maak het onderscheid en oordeel,
veel gaat er langs me heen,
alleen jij bent hier gebleven.
Gegeven en gekregen nooit onverwacht
altijd bedacht op gevolg en mening,
geen eenling die weerstand ontwijkt,
bezwijkt onder de koude.
De oude regels en de nieuwe hoop,
ik loop deze weg al zoveel langer,
en hang er mijn dromen
die komen als ik haar rook.
Ook al is dat verleden haastig vergeten,
het versleten eelt haast van mijn hart,
met smart vier ik de dag van haar verval,
nu het dal aan de horizon verdwijnt.