Tante Erna zat er echt bij te treuren
Moest dit nu plots met mij eens gebeuren
Zei ze in een bijna smeken refrein
Het zou revalidatie centrum zijn
Terwijl mijn vrouwtje naar huis mocht in bed
Gewiegd door haar man en veel kinderpret
Na al dat chirurgische snijdend pijn
Gezegend in stil familie geheim
Toch kwam zij mijn vrouwtje wat opfleuren
Want troost en pijn hebben vele kleuren
Te veel om te zeggen over de lijn
Want woorden alleen zijn geen medicijn
Dus zocht ik naar een bed in mijn gebed
En ik kwam bij haar terecht in Tibet
Waar ik zei het is bij ons wel heel klein
Maar wij missen jou hier op ons terrein