ik wou dat ik kon zeggen dat ik je absoluut niet mis.
maar waarom is er dan zovaak iets
waardoor ik denk wat er tussen jou en mij niet meer is.
waardoor voel ik me op sommige momenten zo leeg zonder jou.
zou dit betekenen dat ik diep van binnen nog steeds van je hou.
kon ik je maar smsen of bellen.
of me op een bepaalde tijd opnieuw aan je voor stellen.
gaan we nu weer acht maanden uit elkaar.
of is het tussen jou en mij nu voor altijd klaar.
we hebben bijde onze fouten begaan.
en wij zijn nu degene die zonder iemand aan ons zij staan.
maar toch genoeg vrienden en mensen om ons heen.
maar meisje zoals jou is er echt geen één.
op onze sokken naar buiten rennen.
niemand beter dan jou kennen.
een eigen lied bedenken.
aan niets meer dan ons zelf denken.
de flessen canij die er door heen gingen.
in moeilijke tijden dat we elkaar opvingen.
een ketting en natuurlijk niet vergeten de mensen uit hhw.
dit is nog maar 1/10 van ons samen, van ons twee.
en al wil ik nog steeds niet denken aan jou.
er is altijd een plekje in me hart voor jou.
maar toch zeg ik dat je niet mis.
omdat dat het beste voor ons beide is.
en al wil ik me niet bedenken dat ik je zo erg mis.
morgen denk ik toch wel weer dat het een vergissing is.