De tranen rollen over haar wangen
Daar verdriet en pijn
Hopeloos proberen ze op te vangen
Maar neen het mag niet zijn
De steken overal, vooral in haar rug
Een pijnstiller vraagt ze en vlug
Ze kan het niet verbijten
Radeloos om niet te gaan blijten
Ze is een sterke meid
Maar ook zij laat een traan
Van tijd tot tijd
Moet je het z’en gangen laten gaan
De tranen blijven maar rollen
doe geen moeite om er achter te hollen
Haar vrienden staan haar bij
Maar ze duwt ze enkel omver, ja zij
Tranen Uit dat pijnlijke verleden
Met herinneringen op armen en benen
Tranen Uit dat pijnlijke verleden
Ja miserie heeft ze wel,
Maar ze zit niet in een cel
We zijn er altijd voor haar
Maar alsof ik haar een zorg baar
Wat niemand weet is waar het meisje nu is
Al die mensen, al die tranen, het gemis
Zoeken naar die kleine schat
Is die wat ze verwacht had,
Is die wat ze doen wouw
Wat ze beslist had die ochtend in de douw
Lieve kleine meid
Nu wordt het eens dringend tijd
Om dat kapotte lichaam achter te laten
Ze zullen je niet meer achterlaten
Meisje laat je innerlijk de vrije loop
Je zit toch vol met hoop
Al wat je ooit verloren hebt
Is niet zout dat je nog eens in die wonde dept
Die lieve goede mens wou dat niet
Weet je nog die mooie vergeet-mij –niet
Die je op zijn graf achterliet?
Wat zou hij zeggen als hij je nu ziet?
Hij zou zeggen, lieve poppemie
Kom eens hier op mijn knie
Wat ben je nou aan het doen
Stop ermee en kgeef je één laatste zoen
Dat lieve meisje, je stond altijd aan mijn zij
Toch zal ze nooit meer lachen.
Nooit meer zijn bij mij ..
© Door Mezelf: Hofman Kimberly