Uit eigen werkIk mocht sprekenenkele woordenen ik deed het uiteigen werkwijl mijn benenbehoorlijk beefdenstond ik open plots was ikheel sterk...Ik had een roosin beide handendrappeerde haarvlak bij de kistik hief mijn schouders-normaal gebogen-en ik wisten voelde datik krachtzou krijgen...Nooit zag ik een aulazo overvol metmensen die geen stoelmeer haddenmuisstil staaneen speld hoorde jevallenen ik sprak mijn woordenkeek mijn familie aanuit menig oogviel stil een traanhet voelen dat iker goed aan had gedaanJannie
lommert: | Zondag, maart 02, 2008 19:18 |
herken dat..mocht spreken bij pa en ma...dat is ''moeten van binnenuit'';)...graag gelezen liefs willem |
|
honingbijtje: | Zondag, maart 02, 2008 18:00 |
Recht vanuit het oprechte hart komt altijd op de juiste plek binnen en beroerd een tere snaar. liefs honingbijtje |
|
Marousia: | Zondag, maart 02, 2008 16:52 |
Mijn tranen vallen, bij het lezen van deze woorden, het roept bij mij eenzelfde herinnering op. Liefs van Marousia | |
Will Hanssen: | Zondag, maart 02, 2008 15:56 |
Wat goed van jou Jannie.... mooi geschreven ook dit. Liefs, Will |
|
van hyfte stephanie: | Zondag, maart 02, 2008 14:04 |
mooi hoor echt waar heel mooi geschreven | |
Auteur: Jannie Hoogendam | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2008 | ||
Thema's: |