Dit is allemaal zo raar,
ik heb alles wat ik met je wil voor elkaar.
Daarmee ben ik hartstikke blij,
en nu is het raar in mij.
Ik was ervan overtuigd jij en ik zijn en blijven hele goede vrienden en niet méér,
dat ik net een klein beetje meer om je geef doet me zeer.
Ik weet diep in mijn hart wel beter: het moet blijven zoals het is,
het is mooi zo en ik weet dat ik je over een paar maanden kwijtraak en anders krijg ik nog meer pijn zeker weten dat ik me daar niet in vergis.
Ik ben heel blij met jou als vriend,
dat ik je over een tijd kwijt ben heb ik niet verdiend.
Ik voel meer vriendschap dan liefde en weet ook dat het niet genoeg is om verkering met je te hebben dus we houden het maar bij deze speciale band,
andere klasgenoten zeggen dat ze iets zien bloeien en jij zegt dan: ja die plant.
Lachen doe ik over bijna alles met jou,
maar als het serieus is kan ik ook bij je terecht en ik weet zeker dat ik altijd als vriendin van je hou.