»Bloedende hoop«
Stilte lost op in woorden
die langzaam tot niets vergaan
Gevoelens vloeien in tranen
die breekbaar de leegte weerstaan
Angst laat zich kennen in pijn
als woede haar doornen slijpt
Niets dat scherven voelen wil
waar slechts bloed het begrijpt
Spijt trekt me door de nacht
nu kilte me bars laat verdrinken
in de kou van het weten dat
de waarheid nooit zo zal klinken
Duister schreeuwt niet want
littekens vergaan in zonden
Hoe kon ik toch ooit geloven dat
ik mijn hoop had gevonden
©Kirr, 27-02-08, 20:40