Het klinkt misschien een beetje stom,
en misschien ook wat kinderachtig.
Maar ik ben echt gruwelijk jaloers,
op iedereen waarvan het leven lekker schijnt te lopen.
Mensen gaan trouwen, en krijgen kinderen,
en ik, ik kom daar niet eens in de buurt.
Op dat gebied lijk ik stil te staan,
en dat maakt me zo gruwelijk jaloers.
Als mijn leven was gelopen zoals het hoorde,
had ik nu misschien ook al zover geweest.
Maar ik moet eerst leren, om te durven leven,
om te durven zijn wie ik mag zijn.
Ik ben zo gruwelijk jaloers op al die mensen,
die zijn waar ik zo graag zou willen zijn.
Ik voel me gestraft,voor iets waar ik geen blaam aan heb,
maar moet nu wel zien hoe andere leven zoals ik dat wil.
Ik weet eigelijk wel dat ik niet naar die andere moet kijken,
dat ik mijn leven moet leven zoals dat voor mij het beste is.
Maar ik ben zo bang, dat ik nooit zover kom als al die mensen,
dat ik voor altijd gestraft gaat worden, voor iets wat een ander mij aandeed.
arie: | Woensdag, februari 27, 2008 19:33 |
Als je dit zelf in durft zien ben je al een heel eind op weg. Zie dit niet als straf, want lopen, heb je ook niet in een dag geleerd Je komt er wel. Stapje voor stapje. Vertrouw daar maar op liefs, arie |
|
vat: | Woensdag, februari 27, 2008 14:39 |
Je komt er wel :) | |
lexx: | Woensdag, februari 27, 2008 12:38 |
ik kom dáár ook geen millimeter in de buurt ..soms mis je het, vaak is het een zegening :) benedicio baby! x | |
Sabri83: | Woensdag, februari 27, 2008 10:37 |
Wat een pracht van een gedicht. Je moet trots zijn op je leven en je komt er wel!!! Sterkte. xxxx |
|
Auteur: syllieme | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2008 | ||
Thema's: |