Je hoort er niet meer bij,
je wilt alleen in een donker hoekje zitten
en verrast worden door
een warme hand op je schouder,
een tedere kus op je lippen.
Die dingen in ontvangst nemen
en ze nooit meer loslaten,
ze koesteren als je kostbaarste bezitten.
Je wilt dit alles toch zó graag,
maar weet, het zijn dromen,
de realiteit is véél te hard voor die dromen.
Al loop je de ene avond
romantich naast elkaar,
kijkend naar de sterrenhemel.
Nooit zal het zo blijven.
aTiT
(internaat +/- 1998)