witte flarden hangen
tussen huizen en
straten auto’s zijn
wit uitgeslagen slaap
die blijft sluimeren
ontwaken vertraagd
leven moet uit diepte
opnieuw opborrelen
warmte is even zoek
innerlijkheid verstilt
hart op lage slag
gedachten vertraagd
tred langzaam aan
als ‘n stokje dat
vuur maakt zal
warmte weer gloeien
muziek helpt warme
melk geeft een bijdrage
hoop onder water dat
leeft en beweegt
niet bang zijn voor
deze dag waarop zon
zal zijn ook al is ‘t
voor even te beleven