doetsi: | Zondag, februari 17, 2008 15:32 |
Heerlijk, al die herkenbare punten zo met elkaar hierin | |
honingbijtje: | Zondag, februari 17, 2008 15:28 |
UIt liefde voor het gezin hard gewerkt en onbewust op de kinderziel getrapt. De tol van het zelfstandigen gezin waar beide ouders meewerken aan het gezinsbrood. Zo typernd, bijna stereotyp jouw reaktie op je eigen gezin. Liefs honingbijtje |
|
Windwhisper: | Zondag, februari 17, 2008 15:19 |
bij de nonnekes was het voor mij vanaf mijn 5e tot en met mijn 18e jaar, af en toe met vakantie naar oma of op het schip, kindermeisjes ja die warmn er bij ons ook, mooi gedicht ook hier werd de leifde later schadeloosgesteld in de warmte van het eigen gezin lieve groet Cobie en nu bij de kleintjes, knuffelen mag |
|
lexx: | Zondag, februari 17, 2008 15:15 |
''fnuikend'' :) tatutatu; daar komt de wiegenwacht .. goed geschreven! kus. | |
Elenore De Groote: | Zondag, februari 17, 2008 14:21 |
Heel mooi beschreven. De laatste 2 zinnetjes zijn heel herkenbaar :) Mijn oma zat ook nog bij de nonnetjes maar heeft er nare herinneringen aan. Ik mocht niet op kostschool. Ook al kan het een leuke tijd zijn :) Gelukkig haalde je de schade in en is het nu een herinnering waar je vooral het mooie kan van bewaren. |
|
vat: | Zondag, februari 17, 2008 11:42 |
mooi, maar ook wel droevig | |
Cora (ZIJ): | Zondag, februari 17, 2008 11:38 |
:) | |
Auteur: doetsi | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 17 februari 2008 | ||
Thema's: |