God,
Houd het dan nooit op
kent pijn zijn grenzen niet?
Moet ik alsmaar strijden
tegen onverslaanbaar verdriet?
Door angst word ik geleden
door die diepe zwarte nacht
Die ik nooit meer zal vergeten
men noemt het verkracht
Alleen achtergelaten
dierbaren te vroeg gegaan
Waarom doet U dat God?
ze moesten blijven bestaan!
Mijn vertrouwen verloren
hoop vervaagd door de tijd
Door U waarschijnlijk vergeten
ziet U dan niet hoe zeer ik lijd?
Mijn kind,
Vrees niet, wees niet bang
alles ligt immers in mijn hand
En niks zal ons scheiden
onverwoestbaar is onze band
Ik tel al je tranen
je wonden zo enorm diep
Ik wou ze stuk voor stuk genezen
maar hoe kon ik, toen je wegliep?
Ik ken je gevechten
deze oneerlijke strijd
Maar vertrouw op mijn woorden
op een dag word ook jij bevrijd
Houd je ogen gericht op mij
schuil maar hier voor al je pijn
Ik je liefhebbende vader, je trooster
zal je nooit verlaten, ik zal er zijn!