"Tja, hoe moet ik het zeggen"
was mijn standaard zin geworden
Ik weet niet wat ik moet
doen en wat beter niet
Ik weet niet wat zij met mij doet
Maar het laatste, dat gaat gepaard met verdriet
Door onbegrip en zwakke woorden
word ik geteisterd in een slapeloze nacht
Kleine kreetjes die mijn adem smoorden
Weet zij niet, hoeveel ik aan haar dacht
Ging het eindelijk goed, ging het weer mis.
Een ander iemand was weer de oorzaak
Maar deze keer kwam het niet van mijn kant
Deze keer was het een fout
Deze keer heb ik goede argumenten
Deze keer is het geen "tja, hoe moet ik het zeggen"
Deze keer ziet er somber uit voor mij.
~3 keer is scheepsrecht, maar ik ben geen schip?