denkend aan jou, je ogen, die wimpersdie mij gek leken te maken, los te rakenvan de werk'lijkheid. Het bleek nietaan mij besteed. Net zo min alsde toekomst aan joudat ik je gaan liet, vallen liet in eenondoordringbaar niets - Weg ben je,weg bij mij, maar in mijn geweten zul jewonenhet spijt me
Renate-td-: | Zaterdag, februari 23, 2008 00:24 |
Jaren geleden dat ik iets van jou las! ''t leest nog steeds fijn, je schrijft goed! Liefs, Renate |
|
Oorlam: | Woensdag, februari 13, 2008 15:48 |
beter late spijt dan enkel verwijt, moet je maar denken | |
Broken-Inside: | Woensdag, februari 13, 2008 15:38 |
prachtig geschreven. | |
Auteur: boemerangkind | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2008 | ||
Thema's: |