Heel lang wilde 'k nog leven,
het water was mijn veilig thuis.
Het was mijn enig onderkomen op mijn weg terug naar huis.
Heel alleen, compleet verloren,
voer ik ver weg in mijn boot.
Van de dood die ik toen stierf. Ik was even hersendood.
Maar stierf pas echt toen ik ontwaakte.
Toen ik panisch wakker werd.
Als een pas geboren baby, die te vondeling was gelegd.
Niet meer weten waar je bent,
alle onzekerheden bloot.
Zocht ik degene die ik kwijt was. Een stuk van mij dat was echt dood.
Ik zal je nu alvast verklappen,
daar is net zoveel als hier
De hemel is al hier op aarde. Wat we missen is plezier
Plezier is heel gewoon te wezen
die je werkelijk al bent
Dan stop je met de hel te vrezen, omdat je dan jezelf herkent.
Stoppen met de rol te spelen,
die jou ooit is aangeleerd.
Als er iets is wat er 'fout' is, dan is dat verkeerd.
Toen ik wakker werd was ik mijn rol kwijt
Begon ik met een schone lei
Kon toen worden die ik echt was
Achteraf maakt dat me blij.
De wereld is echt niet veranderd
Die verandering zat in mij
Sinds ik stervend wakker ben geworden
Ben ik eindelijk vrij!
Hans Winter: | Zaterdag, november 09, 2019 15:55 |
het doet me denken aan mijn val, even helemaal van de wereld wezen. bijgekomen vrij van bijkomstigheden veel ondernomen. het voelde gelijk toegevoegde tijd. groetje, hans |
|
Alie Hoogenboezem-de Vries: | Vrijdag, februari 29, 2008 23:28 |
Hier spreekt zoveel *knokken* uit.... | |
lommert: | Vrijdag, februari 29, 2008 19:27 |
een goed schrijven...zeer genietbaar..De hemel is al hier op aarde....O, zeker...doat beleven is er dikwijls;) stevige groet willem |
|
Searching: | Zaterdag, februari 16, 2008 23:53 |
Vrij van hel | |
gewoonuniek: | Zondag, februari 10, 2008 17:00 |
Schitterend beschreven! | |
Auteur: empty-hands | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 10 februari 2008 | ||
Thema's: |