Kijk, een stad
van steen, ijzer en beton
vol individuen die leven
binnen zichzelf, hun eigen cirkel van dierbaren
voor de buitenwereld afgeschermd door een laagje
onbekende-zijn
de natuur, ontstaansbron
hier
verdwijnt
meer steen, meer beton
meer laagjes die verwijderen van de anderen, die veel mensen voor elkaar zijn
maar kijk, kijk nog eens goed
er is een plekje
tussen steen, ijzer en beton
tussen wegen waar mensen elkaar passeren
een bloesemboom
zo klein, teer, mooi
mensen die op fietsen rijden
op tegengestelde zijden
zien dit stukje schoonheid
in een grote plaats vol lelijkheid
ze kijken verder dan de bloesemboom
hun ogen ontmoeten elkaar
en ze glimlachen.