Het geluid verzacht en je hart stond stil,
je hart, dat na 90 jaren niet meer wil.
Het kwam niet onverwacht,
de strijd symboliseert jouw levenskracht.
Er heerst een gevoel van gemis en pijn,
wetend dat jij er niet meer zal zijn.
Afscheid van jouw raad en verhalen,
maar ook jouw eigenwijsheid liet mij stralen.
Ik mis vooral de manier waarop jij vertelde,
en je opgewekte stem als je belde.
Over mijn wang glijdt een traan,
nee, je zult niet meer opstaan.
Het einde maar ook een nieuwe start,
want je blijft verder leven in mijn hart.
Minder wordt het verdriet,
maar vergeten doe ik jou niet.
Eens komt nu eenmaal de tijd,
dat men wil rusten tot in de eeuwigheid.
Ik mis je, lieve Oma.