Het lijkt alsof alles in mij blijft draaien,
een onrust die niet is te stoppen.
Vanaf een afstandje probeer ik toe te kijken
zodat het lijkt alsof ik er niet midden in sta.
Maar ik ben het wel…
Een strijd, een oorlog tegen datgene wat niet hoort,
om elke dag weer te vechten tegen mezelf.
En het leven maakt me zo ontzettend bang,
niets kan ooit normaal of goed zijn,
maar alles lijkt een slechte kant te hebben.
Maar ik blijf dat wat ik niet wil zijn…
ik raak verstrikt in mijn gevoel,
mijn denken, gewoon mijn eigen zijn,
het is gewoon ik,
alleen ik tegen de wereld om me heen.
En juist die ik doet me zo'n pijn...